Weszli razem w nową dekadę

Służyła dużej i małej ojczyźnie. Kilkadziesiąt roczników, kilka pokoleń mieszkańców naszej gminy – i nie tylko! – ukształtowało się i wykształciło dzięki szacownej jubilatce. Jubilatka jest wiekowa niemal, ale młoda duchem i silna wychowankami.
Potwierdzeniem tego faktu stał się koncert i spotkanie byłych i obecnych nauczycieli i wychowanków szkoły.
Uroczystość z 17 maja b.r. była kolejnym wydarzeniem z cyklu upamiętniającego jubileusz. Uświetnili ją przedstawiciele władz świeckich i duchownych Mogielnicy z burmistrzem Robertem Lipcem i proboszczem ks. Grzegorzem Wolskim na czele. Prawdziwymi bohaterami byli wspomniani wcześniej dyrektorzy, nauczyciele, wychowankowie i uczniowie. dr Lucjan Niedbałko, dr Teresa Jakóbowska, dr Witold Ścisłowski z pewnością obecny duchem dr Paweł Pajewski i dr Marzanna Ścisłowska. Wszyscy na czele swoich podwładnych, podopiecznych, współpracowników i Rodziców – połączyli się w koncercie pieśni i piosenek patriotycznych.
Repertuar obejmował utwory podniosłe i liryczne, ale wszystkie wyrażały przywiązanie do najważniejszej wartości: wolności. Taka tez była nazwa koncertu – Imiona wolności. Tak, jak miłość nie jedno ma imię, ale kilka, tak i wolność istotna jest dla państwa i każdego z nas. Wolność osobista, wolność poglądów, wolność słowa i wolność od niechęci społecznej. Wszyscy razem tworzymy Ojczyznę. Wszyscy różnymi słowami wyrażamy szacunek dla niej i do siebie nawzajem. W dobie tak wyraźnych podziałów – docenić należy, że od maluchów do dojrzałych wiekiem – śpiewaliśmy razem.
Publiczność chłonęła wręcz „Mury”  Jacka Kaczmarskiego, ale i „Dziś do Ciebie przyjść nie mogę”. 
Występy klas młodszych przeplatały się z utworami wykonywanymi przez szkolny chór. Losy kraju, losy szkoły, losy indywidualne – odbijały się w słowach utworów. Podniosły nastrój, ale i atmosfera pogody i życzliwości  udzielała się każdemu. Tęsknota za wolnością i radość z jej doświadczania – połączyły się z osobistymi podczas wizyty na „Sali Wspomnień”  Ze zdwojoną siłą  ożyły i wymykały się w westchnieniach nad zdjęciami i dokumentami z 90 lat. Pomysłowo, niepretensjonalnie i uroczo wyeksponowano wspomnienia rodzinne i zawodowe wszystkich związanych ze szkołą. W kuluarach wprost mówiło się, że wiele materiałów jest jeszcze w przygotowaniu. Po prostu ilość wspomnień i odzew społeczności przekroczył najśmielsze oczekiwania organizatorów. Opracowanie i zachowanie atencji wobec nich spowodowało konieczność „przesunięcia” i „doorganizowania” wystawy na jesienny szczyt obchodów. Perfekcja w bieżącej organizacji zobowiązuje – noblesse oblige. Już teraz trudno było nie wzruszyć się wzruszeniem oglądających. „Choć w papierach lat przybyło, tak naprawdę wciąż jesteśmy tacy sami”…- mówiły oczy, mimo szpakowatych i białych czupryn.
Młodzi chylili czoło przed seniorami. Z pewnością przewidywali siebie na ich miejscu. Zastąpią w każdej dziedzinie, udoskonalą doskonałość, przejmą pałeczkę w sztafecie pokoleń.
Życzymy im tego z całego serca: szkole i ludziom szkoły dziękujemy za niezwykłe wydarzenie. Dziękujemy za to, co stworzyli i prosimy o dalszy ciąg. Życzymy sukcesów zawodowych i prywatnych. Przede wszystkim zaś mówimy: jesteście z nami, jesteśmy z wami. Bądźcie z nami, będziemy z wami.
Cześć i chwała szkole. Cześć i chwała Mogielnicy i ludziom.
P. Solecki