Upamiętnienie Błogosławionego Floriana ze Żdżar

Odświętnie ubranych mieszkańców Żdżar i okolic, przed świątynią witali zaproszeni przez radną Monikę Olborską goście – bracia kapucyni z Prowincji Warszawskiej, którzy rozmawiając z mieszkańcami i rodziną Bł. Floriana rozdawali pamiątkowe obrazki. O godzinie 17.00 rozpoczęła się msza święta celebrowana przez Braci Kapucynów z Warszawy i Nowego Miasta. Uroczystości przewodniczył Wikariusz Prowincjalny o. Tomasz Wroński, a homilię wygłosił Minister Prowincjalny czyli Prowincjał: o. Łukasz Woźniak, towarzyszyli im o. Szymon Janowski oraz o. Adam Zwierz z Nowego Miasta.
Na początku mszy świętej Monika Olborska powitała wszystkich dostojnych zaproszonych gości. Przybyłych braci kapucynów, siostry zakonne ze Żdżar i Nowego Miasta, przedstawicieli władz samorządowych na czele z Panem Burmistrzem, Księdza Proboszcza Krzysztofa Białkowskiego oraz wszystkich modlących się u stóp ołtarza. Z uśmiechem i serdecznym podziękowaniem zwróciła się do tych mieszkańców, dzięki którym w centrum sołectwa, naprzeciwko posesji, z której pochodził bł. Florian Stępniak, powstał przepiękny skwer z kamieniem pamiątkowym, poświęcony naszemu Błogosławionemu. Podziękowania popłynęły do Burmistrza Nowego Miasta Mariusza Dziuby, który wspierał działania mieszkańców. Na koniec radna zaprosiła wszystkich zgromadzonych na wspólny przemarsz po mszy świętej na nowo powstały plac, gdzie miało odbyć się uroczyste odsłonięcie i poświęcenie pamiątkowego kamienia. Przybyłych gości oraz zebranych powitał również gospodarz parafii ks. Krzysztof Białkowski, po czym rozpoczęła się uroczysta msza święta.
W swoim kazaniu Prowincjał Kapucynów mówił przede wszystkim o świętości, jako ideale, do którego wezwany jest każdy chrześcijanin. Ta świętość jest darem od Boga i zadaniem dla człowieka. Ma ona rodzić ludzi świadomych swojej słabości i ograniczoności, a jednocześnie pewnych tego, że wszystko, co cenne i piękne otrzymują oni od Boga. Świętość nie ma nic wspólnego z byciem nadczłowiekiem czy superbohaterem według kategorii światowych, ale jest radością z budowania więzi ze Stwórcą.
Po mszy o. Szymon Janowski, sekretarz misyjny i duszpasterz młodzieży, przedstawił nam postać błogosławionego Floriana zaczynając swą opowieść od wspomnienia świętego Franciszka z Asyżu oraz od historii powstania wśród franciszkanów reformy kapucyńskiej.  Św. Franciszek w swoim życiu opiekował się chorymi, usłyszał głos Chrystusa, który polecił mu: „Franciszku idź i napraw mój kościół, który chyli się ku upadkowi”. Zapragnął żyć według Ewangelii, głosić nawrócenie i pokutę. Również Bł. Florian Stępniak na swoim obrazku prymicyjnym napisał: „Gotowiśmy wam dać nie tylko Ewangelię Bożą, lecz i życie nasze”. W obozie koncentracyjnym w Dachau, żyjący wiecznie w atmosferze śmierci, Florian dawał pogodne słowo pociechy, swój uśmiech. Nie bał się śmierci, wyciągał do niej swoje ramiona z taką bodaj miłością jak ongiś św. Franciszek, śpiewając w ostatniej chwili życia swą pieśń o słońcu i śmierci”. Ojciec Szymon wspomniał także słowa o. Kajetana Ambrożkiewicza, współbrata i uczestnika niedoli obozowej, który tak pisał o Florianie: „Znajomi księża, którym udało się wyrwać z bloku inwalidzkiego, opowiadali, że o. Florian był Słonkiem całego tego nieszczęśliwego baraku”. Gdy to mówił, w tym momencie w Żdżarach czarne na niebie chmury rozstąpiły się, a promienie  słońca zaświeciły nad kościołem oraz kamieniem i placem bł. Floriana.  Na koniec słowa skierował do nas Burmistrz Nowego Miasta nad Pilicą Mariusz Dziuba. Wierni zaproszeni goście udali się na plac, aby odsłonić i poświęcić pamiątkowy kamień.
Po uroczystej modlitwie i odsłonięciu pomnika zostały przez rodzinę złożone kwiaty. Nie zabrakło ciepłych słów, przekazywanych wspomnień. Została również  odczytana pieśń o Ojcu Florianie, beatyfikowanym przez Jana Pawła II w 1999 roku, napisana przez Panią G. Król.  Najmłodszym uczestnikiem uroczystości był mały Florianek, który swoje imię dostał po Bł. Florianie Stępniaku. Razem z Wikariuszem Prowincjalnym o. Tomaszem mają zrobione przepiękne pamiątkowe zdjęcie. Na koniec Monika Olborska podziękowała wszystkim za przybycie oraz zaprosiła na uroczystą kolację.
Pokój i Dobro! Tymi słowami pragnę Wszystkim podziękować i zakończyć ten artykuł.                                  

Monika Olborska