Z Kozietuł na oceany świata

Danuta Kobylińska-Walas urodziła się 27.11.1931 roku w Kozietułach, w majątku rodzinnym. Córka Bronisława Kobylińskiego i Marii Leszczyńskiej herbu Awdaniec. Mała Danusia była tak zwaną panienką z dobrego domu, chociaż sama o sobie mówi „jestem dziewczyna ze wsi”. Losy wojenne spowodowały, że rodzina utraciła cały majątek i musiała uciekać przed NKWD, Sowietami i bezpieką. Wojenna tułaczka doprowadziła rodzinę do Kamienia Pomorskiego. Tutaj przyszła gwiazda polskiej żeglugi pierwszy raz zobaczyła morze. Po ukończeniu kursu żeglarskiego w 1946 roku postanowiła związać swoją karierę z zawodem marynarza. Aplikowała do Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni. Barierą nie do pokonania okazałą się …….. PŁEĆ!!!! Nasza bohaterka nie mogła z jej powodu dostać się nie tylko do Gdyni, ale też do kolejnej otwartej szkoły morskiej w Szczecinie. Jej upór i determinacja doprowadziły jednak do tego, że została pierwszą studentką na wydziale nawigacji. Skończyła szkołę morską w 1951 r. jako pierwsza kobieta w Polsce i chciała od razu ruszać w morze. Jednak tutaj znowu uderzyła w mur – nie dostała prawa pływania. Mogła kursować tylko po polskim morzu, a to jej nie wystarczało. Łaknęła wielkiego świata. I dopięła swego, w końcu otrzymała prawo pływania, a w 1962 roku zdała z wyróżnieniem egzamin jako pierwsza w Polsce kobieta na kapitana żeglugi wielkiej. Danuta Kobylińska-Walas w świecie zdominowanym przez mężczyzn błyskawicznie pokonywała kolejne szczeble kariery. Była jedynym kapitanem w spódnicy nie tylko w Polsce, ale i w Europie i jedną z dwóch na świecie. Jako kapitan dowodziła  statkami dalekomorskimi, np. MS Kopalnia Wujek, Kołobrzeg II, MS Toruń i inne. W 1972 roku uratowała przed zatonięciem MS Kopalnia Miechowice z załogą i ładunkiem. Będąc kapitanem dowodziła zarówno statkiem jaki i całą męską załogą, cytując autora książki poświęconej jej życiu, na statku była „Pierwsza po Bogu”. Znana w różnych zakątkach świata pod pseudonimami „Żaba”, „Kapitan w spódnicy” „Madame Commandante”, „Woman Sea Captain” oraz „Madame la Capitaine”, „Frau Kapitän”. Jej sława sięgała daleko poza PRL. Jest honorową obywatelką Nowego Orleanu, Hawany, Hamburga. Wielokrotnie odznaczana, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma medalami i złotymi honorowymi odznakami. O jej życiu powstał film  „Żaba. Kapitan Żeglugi Wielkiej Danuta Kobylińska –Walas”. Dziś nasza bohaterka ma niespełna 90 lat.
Chcąc zmieniać świat,
trzeba działać tu i teraz
„Żaba” pokazała, że chcąc zmieniać świat trzeba działać - tu i teraz. Do dzisiaj jest wzorem, nie tylko dla kobiet pragnących związać się z morzem. Jest symbolem nieustępliwości i tytanicznej pracy. Od początku kariery przebywała we wrogim sobie świecie, niejednokrotnie zetknęła się z niechęcią, uszczypliwością, pogardą – bardzo często powodem była po prostu jej płeć.
A jednak odniosła sukces.
Tak jak nasza bohaterka mieszkańcy Kozietuł nadal odnoszą swoje sukcesy. Istnienie szkoły wbrew różnorodnym  przeciwnościom – to nasz lokalny, mały sukces. Podejmując kolejne wyzwanie postanowiliśmy przystąpić do inicjatywy BNP Paribas Bank pt.”Gdzie są Nasze Patronki?” pragniemy nadać imię naszej szkole. Nie wyobrażamy sobie, aby patronem mógł zostać ktokolwiek inny niż pochodząca z Kozietuł pierwsza w Polsce  kobieta kapitan żeglugi wielkiej Pani Danuta Kobylińska – Walas.
Ważne jest też, że to właśnie dziadek naszej bohaterki Marcin Jan Leszczyński, dziedzic majątku Kozietuły, oddany sprawom lokalnej społeczności przekazał ziemię i ufundował szkołę.
Pragniemy, aby Pani Danuta Kobylińska – Walas była przykładem i autorytetem dla naszych uczniów, inspirującym do stawiania sobie wyzwań,  przełamywania barier i spełniania marzeń, bo….
Marzenia się spełniają.
Miło nam poinformować, że otrzymaliśmy pisemną zgodę od Pani Danuty Kobylińskiej–Walas na zostanie patronką Niepublicznej Szkoły Podstawowej w Kozietułach. Jest dla nas wielkim zaszczytem, że nasza szkoła będzie nosić imię Danuty
Kobylińskiej – Walas.
Przedstawiamy treść listu.
NSP w Kozietułach

"Warszawa, 26.04.2021

Szanowni Państwo,                                                                                 
  Jestem niezwykle wzruszona listem, który od Państwa otrzymałam. Propozycja nadania mojego imienia Szkole, to dla mnie wielkie wyróżnienie i zaszczyt. jest mi tym bardziej miło, że zwracają się Państwo do mnie w imieniu Stowarzyszenia powstałego na ziemiach tak bardzo mi bliskich i z którymi tak mocno jestem związana sercem. Dzieciństwo w Kozietułach wspominam jako jeden z piękniejszych  okresów mojego życia. Mój dom rodzinny  był pełen radości i miłości, dlatego zawsze wracam z wielkim sentymentem do tego czasu. Wspominam moich drogich Rodziców: Marię Kobylińską primo voto Leszczyńską i Bronisława Kobylińskiego oraz Dziadków ze strony Mamy: Jadwigę i Marcina Jana Leszczyńskiego, dziedzica majątku Kozietuły. Dziadek Marcin Jan zajmuje w moim sercu szczególne miejsce – byłam z Nim mocno związana i zapamiętałam jako człowieka serdecznego, prawego i bardzo zaangażowanego w sprawy majątku i okolic. Uczył mnie szacunku do ziemi i ludzi, z którymi dzieliliśmy nasze codzienne życie. Był bardzo oddany sprawom lokalnej społeczności, co udowodnił nie tylko przekazując ziemię i fundując szkołę, ale również będąc inicjatorem i fundatorem stacji kolejki grójeckiej w Kozietułach. Czasami myślę, że gdyby nie tragizm wojny i wypędzenie nas z rodzinnego domu, nasza rodzina nadal mogłaby z radością zamieszkiwać te piękne ziemie.
   Tym bardziej cieszy mnie fakt, że społeczność, w której się wychowałam tak pięknie kultywuje tradycje solidarności sąsiedzkiej i dzięki jej determinacji powstało Stowarzyszenie Rozwoju Wsi Kozietuły i Okolic, które doprowadziło do ponownego powołania szkoły i przedszkola, odpowiadającego potrzebom wszystkich małych mieszkańców, również tych z niepełnosprawnościami. Mogę tylko z całego serca pogratulować Państwu  wytrwałości w dążeniu do realizacji tak ważnej inicjatywy. Szczególnie porusza wiadomość wspomniana w Państwa liście o tak dużym zaangażowaniu Rodziców i Pedagogów w funkcjonowanie Szkoły.
    Z tych powodów jest mi niezmiernie miło przyjąć Państwa propozycję i zostać patronką tak wartościowego i potrzebnego miejsca. Liczę, że moja skromna osoba wniesie dodatkowy koloryt do życia Szkoły a mój życiorys, być może będzie inspiracją dla młodzieży do sięgania po marzenia bo, jak uczono mnie w domu – nie ma celów niemożliwych do zdobycia!
Będę bardzo wdzięczna za utrzymywanie za mną kontaktu i informowanie mnie o wydarzeniach związanych z życiem Szkoły. Przekazuję Państwu a także całej  szkolnej społeczności najserdeczniejsze życzenia pomyślności i zgodnie z morską tradycją życzę „ pomyślnych wiatrów”
Z poważaniem
Kpt. ż.w. Danuta Kobylińska-Walas"